Komorowski już przegrał. Tylko o tym nie wie

dr Wojciech Jabłoński

Ekspert w dziedzinie

public relations i komunikacji

politycznej

Uniwersytet Warszawski

.

[3.V.2015]

„Człowiek powinien znać granicę swoich możliwości” – powtarzał Brudny Harry w kultowej „Sile magnum”. Tyle że nie słuchają go politycy. Odchodzący prezydent Bronisław Komorowski – również nie słucha.

A istotą nowoczesnego marketingu politycznego jest wszak uważne słuchanie, co w politycznej trawie piszczy. Zaś medialne „ustawki” z narodową flagą w tle w dniu jej nowego święta czy bronienie się (nomen omen?) do krwi ostatniej przed obowiązkowym w medialnej demokracji rytuałem – debatą telewizyjną – niewiele tu zmienią. Ba, taki styl uprawiania kampanii może sprawy wokół kandydata do (z dnia na dzień coraz bardziej wątpliwej) reelekcji jedynie pogorszyć.

Zresztą – już pogarsza. Najnowszy, cytowany gęsto sondaż Millward Brown (dhttp://polska.newsweek.pl/sondaz-prezydencki-wybory-prezydenckie-2015,artykuly,362170,1.html) nie pozostawia wątpliwości: druga tura wyborów prezydenckich staje się pewna. Maleją szanse Komorowskiego – już nie tylko na „rozstrzygnięcie wyborów w pierwszej turze” (do czego nawołują jak na puszczy propagandziści z Pałacu Namiestnikowkiego), ale – ośmielam się twierdzić – na wygranie tej elekcji w ogóle. Rzeczony sondaż mówi wprawdzie o 55 proc. dla Komorowskiego w drugiej Turze (oczywiście z Dudą; właśnie, dlaczego – „oczywiście z Dudą”?…), ale nawet w „ostateczne zwycięstwo” zdobyte w tak marnym stylu trudno uwierzyć w sytuacji, gdy poparcie dla prezydenta spada w tempie  rozkwitu majowych bzów. Słynna fraza towarzysząca zwykle sondażom – „Gdyby wybory odbyły się dziś…” – jest w tej sytuacji jak najbardziej zabójcza dla Komorowskiego i jego ludzi (celowo nie piszę: „sztabu”). Nie zdąży. Prawdopodobnie nie zdąży wymęczyć tego „zwycięstwa”.

Jedna i jedyna Szczepkowska już była, nie błyśniemy tu zatem twierdzeniem: „Proszę Państwa, dziś w Polsce skończył się Bronisław Komorowski”.  A jednak trudno dojść do wniosków przeciwnych w brutalnym zestawieniu z niemrawą, nudną, przaśną itp. „kampanią” urzędującego prezydenta. Przełomu tu żadnego nie widać, i od razu uspokoję: nie będzie go. Kto jednak zaczął już po Komorowskim płakać, temu przypomnę nieciekawy czas drugiej kadencji Kwaśniewskiego. Czasem bowiem ta druga kadencja jest politykowi niepotrzebna (tylko on o tym nie wie). Zaś dla wyborców bywa zwyczajnie zbyt kosztowna. Między innymi dlatego – warto znać granicę swoich możliwości.

Zobacz inne artykuły >>>

.